Normallik Üzerine

Bu yaziyi bi önceki "Ilk Zorlu Sinav" yazisinin üstüne yazmak mantikli olacak sanirim. Bende seker var mi? Varsa bu bebek icin ne kadar tehlikeli vs vs diye düsünürken farkettim ki bebegimizin herkes gibi ve normal olmasini istiyorduk. Bu düsünce ileride yasamamiz muhtemelen olan (söz veriyorum yasamamak icin elimden geleni yapicam :)) "Bizim bebegimiz/cocugumuz aslinda kücük bir dahi" düsünce bölgesinden ne kadar uzak oldugunu farkettim. Hani insanlar belli bi süre sonra bebeklerine tapmaya baslayip yaptigi bütün hareketleri sanki o icat etmis ve dünyada bunu yapan bi tek oymus gibi anlatmaya baslarlar ya, iste tam o düsünce bölgesinden bahsediyorum.  Halbuki o zaman bebegin normal olmasindan baska bisiy istemiyordum. Herkes gibi olsundu bizim cocugumuz, herkesin cocugu gibi iki kolu iki bacagi, saglikli organlari olsundu, baska da bisiye gerek yoktu...